Zabazgrany Zeszyt

Witam!
Nie wiem od czego zacząć, tak na dobry początek chciałabym wstawić kilka starych wierszy. ^^
Początkowo ,,Przepowiednia" miała pójść do jakiegoś opowiadanka, ale nigdy nie została wykorzystana, nad czym ubolewam.

To ,,ja", które nie istnieje
Widzę cię - cho­ciaż nie mam oczu
Słyszę cię - cho­ciaż nie mam uszu
Czuję cię - choć nie mam serca

Ty mnie nie widzisz
Ty mnie nie słyszysz
Ty mnie nie czujesz

Nie znasz mnie
Dla ciebie nie istnieję
Jes­tem powietrzem
Możesz mnie nie zauważać,
lecz
be­ze mnie nie przeżyjesz

Dzięki to­bie nie muszę istnieć
by zas­ma­kować życia
Ro­bisz to za mnie
Ty nieświado­my głupcze...

Jes­tem niczym
Ale to ,,nic" - to właśnie ja

to ,,ja", które nie istnieje




,,Grzesznik"
Możecie mnie oskarżać
Wy­suwać fałszy­we dowody
Pchać na scenę zmyślonych
świadków
To nic nie zmieni

Ja na­dal będę trwać
W mej słod­kiej agonii
Co­kol­wiek zrobicie
wy­rok po­zos­ta­nie -
wi­na nieugięte­go grzesznika



Słowa rzucone o ściany
Słowa rzu­cone o ściany
Zbyt pus­te­go mieszkania
Ta­peta nie wyt­rzy­muje
Głośnych przek­leństw mordercy
Meb­le cho­wają się po kątach
A wi­nowaj­ca stoi
Nad potłuczoną ofiarą
Zwłoki scho­wać pod zlewem
Zet­rzeć kałużę szmatką
Kwiaty wyrzucić
Za­pom­nieć o zbi­tym wazonie
I tej, do której on należał



Przepowiednia
Pow­staną Umar­li, ku chwa­le oj­co­wiz­ny
Szerzyć będą potęgę włas­nej tru­ciz­ny
Po­wolut­ku - krok po kro­ku
Staną się solą, w twym pa­nie oku
Stro­na Zła zniszczy więzi
Stro­na Dob­ra od­szu­ka córę z twej gałęzi
A Neut­ralność naj­więcej za­wini
Lek­ce­ważąc roz­ka­zy tejże bo­gini

Świat spot­ka Klęski Żywiołu
Pra­daw­ny Fe­niks wy­nik­nie z po­piołu
Al­bo­wiem los tych zos­ta­nie prze­pisa­ny,
Którzy noszą krew prze­ze mnie spi­sanych

Po­wołuję na synów i córy
Wszys­tkich tępionych i cho­rych z góry
Gdyż ta­ka wo­la bos­ka
Wszys­tkich stłam­szo­nych i przes­traszo­nych
Choćby i wrogów zap­rzy­siężonych
Wszys­tkich bi­tych i po­niżanych
Żywych, a społecznie pog­rze­banych
Wszys­tkich zniszczo­nych i za­mor­do­wanych
Szczególnie pal­ca­mi wy­tyka­nych

Dziękuję za tych ,,wszys­tkich”,
Którzy nie mieli wy­boru

Dziękuję za tych ,,wszys­tkich”,
Którzy mieli wybór

,,Świat i tak zej­dzie na psy,
Bom jes­teśmy źli,
Nie ma­my nic do stra­cenia
Nie wie­rzmy w przyszłe po­kole­nia"

Po co siać zgor­sze­nie,
Ty wątpiące ple­mię
Nie po­padaj w niełaskę
Zwróć pra­wowi­temu wład­cy laskę

Przyj­dzie Królo­wa, która sił wam do­da
Po­każe, że strach da się po­konać
Ona na­kieru­je wasze sto­py na pros­te dro­gi
W ten usłyszy­cie śmiech złow­ro­gi

Gdy wśród spi­sanych doj­dzie do zdra­dy
Szu­kać będziecie wspa­niałej ra­dy
Za­miast uf­ność pokładać w Królo­wej
Pod­da­cie się Władzy Krzyżowej
Wasze­go męczeństwa nic nie ok­reśli
Już zwłaszcza głoszo­ne prze­ze mnie treści

Wybór pros­ty - sze­reg de­cyz­ji
Podjęcie wy­maga umysłowej pre­cyz­ji
Winę zwa­licie na ludzi po­moc­nych
W czy­nach i w ser­cu moc­nych
Żeby us­pra­wied­li­wić własną głupotę
Ta­jem­nicę zacho­wać na­leży
Lecz ta przyszłość nie od ciebie za­leży

Wspom­nisz me słowa
Ta­ka twa do­la